Biografie

Mr Slammer ontstond in 1991 te Den Helder naar een idee van Eggy Boon en Peter de Vries om een funk rock formatie op te richten. Gitarist Ron van der Park en slagwerker Jack de Bruijn werden benaderd om mee te doen. Mr Slammer begon in eerste instantie met het repeteren van een aantal covers van onder meer Frank Zappa, Pat Travers, Johnny Lee Hooker en de Red Hot Chili Peppers.

Mr Slammer speelde overal waar ze maar konden spelen, begon eigen nummers te schrijven en in zeer korte tijd kreeg de band een behoorlijke aanhang. De band ontving de eerste prijs tijdens de Citadel talentenjacht (een prestigieuze talentenjacht te Den Helder waar destijds ook Marco Borsato aan meedeed). De prijs bestond uit het opnemen van een demo in een professionele studio. De eerste opnames werden op democassette uitgebracht onder de titel "Under Control". Alles verliep zoals de band had gehoopt.

Het was dan ook verrassend dat Eggy Boon besloot om de samenwerking op te zeggen nadat hij was gevraagd om in een andere band te komen spelen. Dit was reden genoeg voor Jack de Bruijn om er ook mee te stoppen. Ron en Peter werden dus -met behoud van bandnaam- aan de kant gezet. Slammer besloot toch door te gaan en vond een bassist in Patrick Tatipata en benaderde Ben Stuyvenberg om te komen drummen.

Patrick verliet al vrij snel - op last van zijn ouders - de band. Bassist Hans de Graaf (Signs) kon het niet langer meer aanzien en besloot zijn diensten aan te bieden nadat Ron hem gevraagd had. Eind '92 was zo een totaal nieuwe Mr. Slammer geboren. Al stond het mijlenver af van het oorspronkelijke imago, deze formatie was minstens zo succesvol, zo niet succesvoller.

De band maakte zijn radiodebuut bij Krijn Torringa's Holland FM, won opnieuw de Citadel talentenjacht en besloot in de nieuwe bezetting nogmaals een demo op te nemen, dit keer werd de befaamde Bananas studio te Haarlem afgehuurd. De demo werd gedoopt onder de naam "Next" en bevatte onder meer de allereerste opname van de ballad "Paradise". Een demo-uitgave met opnames waar veel liefhebbers van de muziek van Mr. Slammer naar uit hadden gekeken. De tape was dan ook binnen no-time uitverkocht.

Nieuwe nummers bleven zich in rap tempo aandienen, en dus werd later dat jaar de demo "Stereotypes" uitgebracht, waarbij drie van de songs werden vergezeld van door Marco Brondsema geschoten videoclips. Intussen bouwde de band in '93 aan zijn live reputatie door eindeloos op te treden in kroegen, jongerencentra, festivals, feesten enz enz. Langzaam aan kwam ook de Mr Slammer publiciteitsmachine op gang. Er ging geen maand voorbij of de band verzon wel een stunt om de krantenkoppen te halen. Zo liet de band zich eens doelbewust diskwalificeren tijdens de finale van de Battle Of The Bands competitie voor coverbands door onverstoorbaar eigen nummers te blijven spelen en genereerde op die manier meer publiciteit dan de inmiddels lang vergeten winnaars. De band begon naam te maken in Noord-Holland en vergat daarbij niet die reputatie ook waar te maken met spetterende live optredens.

Dankzij die uitstekende live reputatie en slim promotiewerk wist Mr. Slammer als geen ander door te dringen bij de nationale omroepen in Hilversum. Zo ontstond in November 1994 de live cassette "Up Yours!" Deze geluidsdrager bevatte het beste van de live radio optredens bij de VPRO's Streetbeats, Twee Meter Sessies en Leidsekade Live. In het volgende jaar zou de band ook zijn tv-debuut maken in het RTL4 jongerenprogramma NowTV. Een paar maanden later werd een live registratie vanuit de Melkweg uitgezonden door muziekzender The Box.

In juli 1995 werd de band gevraagd om eenmalig als support act van Golden Earring op te treden in Den Helder. Tot verrassing van de band werden ze na afloop door Barry Hay en het Golden Earring Management gevraagd om als vaste support act mee te toeren. Mede dankzij manager Frank de Graaf en een geweldige road crew (o.l.v. Ruud van Egmond en Jean-Paul Verdonck) groeide Mr Slammer uit tot een kleine en goed geöliede onderneming. Ruim twee jaar lang verliep alles op rolletjes en tot ieders tevredenheid. Mr Slammer profiteerde maximaal van de geboden kans en aan de andere kant was Golden Earring zeer enthousiast over Slammer's live prestaties en hoe deze met wisselende sets telkens het publiek wist op te warmen. Rinus Gerritsen noemde Mr Slammer zelfs "het beste voorprogramma dat we ooit gehad hebben".

Toch beperkte Slammer zich niet tot de grote Earring shows, deed daarnaast op eigen kracht talloze optredens door het hele land en zelfs daarbuiten: in september '96 werden ze uit meer dan 800 Europese inzendingen uitverkoren om Nederland te vertegenwoordigen op het tweedaagse l'Open du Rock festival in Dijon, Frankrijk.

Kortom, het waren de hoogtijdagen van Mr Slammer. Begin 1997, nog tijdens de tour met de Earring, besloot Slammer dat het ondanks het drukke speelschema dan ook hoog tijd werd voor de langverwachte eerste cd en werd "X-Generation - The First Encounter" opgenomen in de eigen Helderse oefenbunker. De eindmix vond plaats in de CoCo Sound studio. Onder leiding van co-producer/engineer Johan Moss (Sesam) kon een compilatie worden gemaakt uit het materiaal dat al eerder was opgenomen.

Maar toch besloot de groep op het allerlaatste moment (de eerste oplage was al geperst) om de CD niet vrij te geven. Er hing veel van het succes van de plaat af en het geluid en de nummers waren niet helemaal naar tevredenheid. De band had het gevoel beter te kunnen. Ze doken nogmaals de bunker in om nieuwe opnames te maken. De CD : "The X-Generation" bevatte meer eenheid en de nummers waren scherper. In samenwerking met platenmaatschappij Dureco ging de groep uiteindelijk akkoord met de uitgave ervan. Op Hemelvaartsdag 1997 werd de CD groots gepresenteerd in een uitverkochte Helderse schouwburg en een week later in de Twin Pigs in Amsterdam.

Helaas wist de plaat geen deuren in Hilversum te openen (ondanks een ludieke poging van Jack Spijkerman om de band bij wijze van stunt in Ahoy te laten optreden) en bracht de cd op landelijk niveau niet het succes waar op was gehoopt. Toen vervolgens platenmaatschappij CNR ondanks een mondelinge overeenkomst de band liet vallen en ze door Anouk werden vervangen als support van Golden Earring werd Mr Slammer met de neus op de feiten gedrukt: voor het eerst in haar bestaan maakte de band geen enkele progressie. Ze waren op een dood punt aanbeland en beseften dat er een keus gemaakt diende te worden: of een commerciële knieval maken richting platenmaatschappijen of stoppen en iets anders gaan doen. Men besloot gevoelsmatig en unaniem voor het laatste. De groep ging uit elkaar.

Elf jaar later, in juli 2009, lopen de vier bandleden elkaar weer tegen het lijf tijdens het Helderse jazzweekend en wordt voorzichtig het idee geboren voor een reünie. In november komt de band voor het eerst sinds de breuk bij elkaar en na een goed gesprek besluiten ze om Mr Slammer nog eenmaal tot leven te wekken door middel van een optreden in Studio 62 in thuishaven Den Helder.